Red light zone
Met vriendin Erica bezoek ik zo af en toe de sauna in Barendrecht voor
een dagje waterige uitwekende ontspanning. Blijkbaar is er dan ook sprake van
enige geestelijke verweking…
De sauna ligt nogal afgelegen aan een dijkje en de eerste keer dat we
deze sauna bezochten hebben we eerst de verkeerde borden op knooppunt
Ridderkerk gevolgd, waardoor we door moesten rijden tot aan Heiplaat om te
keren voor de juiste rijbanen met wel de afslag Barendrecht, om daar vervolgens
een nabijgelegen industrieterrein uitgebreid te hebben verkend door het nogmaals
nemen van een verkeerde afslag. Vrouwen en kaartlezen.
Gisteren, schade en schande toegepast hebbende, in één keer goed gereden
naar de sauna toe. Echter terugkomend uit de sauna gisteren vonden we onszelf na de fly over van knooppunt Ridderkerk terug op
een totaal uitgestorven, afgesloten stuk snelweg met te veel feestelijke rode
kruizen. Het grote, niet te missen, fel oplichtende rode kruis op en boven de
afslag zagen we pas toen we eronderdoor reden en er geen weg terug was. Erica
had haar bril niet op (nooit eigenlijk), ik lette blijkbaar niet op..... Er
ontsnapte ons een elegant “Oeps”.
Ook eerder overigens op geen enkel bord gezien dat dat deel afgesloten
zou zijn..... Hoog abfabgehalte, twee vrouwen van in de 50, in de war op een lege,
afgesloten snelweg, hoe cliché kun je wezen. Aangezien we niet anders konden
dan maar doorrijden tot er een afslag kwam, enigszins nerveuzig doorgetuft met
een gangetje van 70 km/u. De wegwerkers keken ons al na en even verderop het te
verwachten blauwe zwaailicht, ongetwijfeld was er een waarschuwend berichtje
gestuurd dat er een rood Opeltje aan kwam wat daar niet hoorde. De politiewagen
was schuin over de weg gezet, de boodschap was duidelijk. Stop.
Het in allerijl opgestelde plan: charmeoffensief, maar dat wel met mate
zodat het er ook niet al te vet kitscherig bovenop ligt, glimlachen, leuke oude
meisjes zijn, bekeuring bezweren.
Mijn alarmlichten ze tegemoet rijdend alvast aangezet als gebaar van
goede wil en schuldbewustheid, gestopt, raampje open, glimlach. Motor afgezet
om nog meer goede wil te tonen en gelijk maar uitgestapt. Daarbij 2 handen in
eigen boezem gestoken in de sfeer van ‘onbegrijpelijk onnozel van ons’, Mea Culpa.
Twee héle aardige agenten en de, hun, gedachte over vrouwen, kaartlezen, verkeer
en autorijden op een totaal lege, afgesloten snelweg laat zich raden.
We mochten door en ze wezen ons nog uiterst behulpzaam de niet te missen
rijbaan die we moesten nemen om uit de no go area te komen. Wat overigens niet
anders kon, want de 2 andere rijbanen blokkeerden ze met hun auto en wat Erica
een licht venijnig “Ja, dat snappen we zelf ook nog wel” ontlokte, maar buiten
gehoorsafstand want toen reden we gelukkig alweer. Na het gemiste rode kruis
konden wat extra en vooral overbodige aanwijzingen vast geen kwaad zullen ze
gedacht hebben. Heb nog iets olijks gemompeld over ‘vrouwen achter het stuur’
waarop de agent lachend zei: "Ik zeg niks!"
What 's next? Ik vermoed spookrijden. Het kan ineens hard gaan.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten